วันเสาร์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2557

- CUT RATE SCENCE - แม่ครับ..ผมไม่ใช่ตุ๊ด 2 (hanhun) CH11

RATE SCENCE Chapter 11 HANHUN          

  “ผมอึดอัด .... พี่ลู่ฮาน ... เอามันเข้ามาเลยได้มั้ย”

            ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะทำหน้าหื่นใส่น้องอย่างมีความสุข แต่ตอนนี้ผมกลับสงสารเซฮุนอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าของน้องแสดงความต้องการออกมาอย่างชัดเจน แต่สายตาของน้องกลับดูเศร้า ทั้งหมดนั่นเพราะฤทธิ์ยาที่อยู่ในร่างกาย ผมยิ้มบางๆให้กับเขาโดยที่ไม่สนว่าน้องจะเห็นมั้ย แต่คืนนี้ผมจะช่วยน้องเอง

            เลื่อนมือไปยังส่วนอ่อนไหวของเซฮุนแล้วลูบไล้มันเบาๆ แสงไฟจากข้างนอกที่ส่องเข้ามาภายในรถทำให้ผมมองเห็นหน้าน้องเล็กน้อย คนใต้ร่างกัดริมฝีปากล่างของตนเองอย่างเย้าย้วน เลือนมือออกมาจากส่วนนั้นของเซฮุน ก่อนจะมารูดรั้งส่วนอ่อนไหวของตนเอง เมื่อรูดรั้งพอใจแล้วผมก็จัดการแหวกขาของเซฮุนออก จากนั้นก็สอดแทรกมันเข้าไปในช่องทางของเขา เซฮุนครางออกมาก่อนจะกัดปากตัวเองอีกครั้ง แม่เจ้าโว้ย โคตรยั่วอ่ะบอกเลย ..

            “อ..อ่า....”

            “อ๊ะ .. อ๊ะ .. พ..พี่ลู่ แรง .. แรงอีก...อ๊ะ”

            น้องขอมาผมก็จัดไป ผมเสือกไสแกนกายเข้าออกอย่างชำนาญกับช่องทางที่แสนจะคุ้นเคย โน้มใบหน้าลงไปจูบกับคนใต้ร่าง เซฮุนใช้แขนคล้องคอผมแล้วขยับส่วนล่างของตัวเองไปตามจังหวะที่ผมกำหนด เซฮุนเผลอกัดริมฝีปากของผมเมื่อผมกระแทกเข้าไปอย่างแรง

            ก็มันเป็นความต้องการของเราทั้งคู่นี่ครับ .. (ซึ่งตอนแรกเป็นความต้องการของน้องคนเดียว)

            “แรงอีกพี่ลู่...อึก...อ๊ะ อ๊ะ..”

            “อื้มม ... อ่า ....”

            เสียงส่วนล่างที่กระทบกันและเสียงครางของเราสอดประสานกันไป ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำไปน่าจะช่วยให้น้องรู้สึกดีขึ้นมาได้บ้าง อย่างน้อยน้องก็ไม่ต้องทำมันเอง .. แหม่ มันเรื่องธรรมชาติครับ นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของเราทั้งคู่สักหน่อย


            เมื่อไฟติดแล้ว มีครั้งที่หนึ่งแล้ว ครั้งที่สอง สาม สี่ก็ตามมา เนื่องจากฤทธิ์ยาที่ยังคงค้างอยู่ในตัวเซฮุน ทำให้ความต้องการของน้องมันยังไม่หมดไปสักที แต่ไม่เป็นไรครับ ผมมีแรงมากพอที่จะทำมันได้ทั้งคืน แต่เหมือนตอนนี้น้องเขาจะเหนื่อยแล้ว เราเลยใส่เสื้อผ้ากันแล้วเตรียมจะกลับบ้าน กลับบ้านผมนะ ไม่ได้กลับหอ ตอนนี้น้องต้องการพักผ่อนที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ห้องที่มีไอ้เทาเป็นเมท ผมนั่งปลอบน้องนิ่งๆ เซฮุนเอนหัวลงมาซบไหล่ของผมแล้วสะอื้นออกมาเบาๆ เฮ้อ น้องคงขวัญเสียน่าดู นึกแล้วมันก็แค้นว่ะครับ จะจัดการไอ้เด็กแพนด้านั่นยังไงดี ...



กลับไปอ่านได้ที่ >> http://my.dek-d.com/dekdee/story/viewlongc.php?id=1013048&chapter=16