ฮยองวอนค่อยๆอุ้มร่างเล็กของคุณหมอไปยังเตียงนุ่มที่นอนด้วยกันทุกคืนตั้งแต่วันแรก
.. วางคนตัวเล็กอย่างเบามือก่อนจะขึ้นคร่อมคนตัวเล็ก .. ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อของคนตัวเล็กทำให้ฮยองวอนอยากจะกระทำแรงๆ
แต่ดูก็รู้ว่าคนตัวเล็กไม่เคย ..
งั้นเขาจะอ่อนโยน
อ่อนโยนให้มากที่สุด ..
เลื่อนริมฝีปากลงไปประทับริมฝีปากบางอีกครั้ง
มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของคุณหมอ ก่อนจะผละออกแล้วซุกไซร้ไปยังซอกคอขาวของคนตัวเล็ก
ขบเม้มให้เกิดรอย ..
คุณหมอมินฮยอกเป็นของฮยองวอนคนเดียว
..
เลื่อนมือไปถอดเสื้อให้คนตัวเล็กจนเผยให้เห็นผิวกายใต้ร่มผ้าที่ขาวมาก
ซึ่งนั่นสร้างความต้องการให้ร่างสูงมากขึ้นไปอีก ..
โน้มใบหน้าจูบแผงอกเล็กจนไปหยุดอยู่ที่ยอดอกสีชมพู ขบเม้มเพื่อสร้างความเสียวซ่านให้กับคุณหมอ
.. ร่างบางเผลอครางออกมา แต่ก็ต้องห้ามตัวเองไว้ ..
ไม่กล้า
.. เขาไม่กล้าพอที่จะส่งเสียงออกมาดังๆ ...
ฮยองวอนเลื่อนมือไปปลดตะขอกางเกงของคนตัวเล็กก่อนจะถอดมันออก
แล้วหันมาเชยชมร่างกายของมินฮยอกต่อ .. ตอนนี้ร่างกายของคุณหมอหน้าหวานเหลือเพียงชั้นในสีขาวตัวเดียวเท่านั้น
รู้สึกอายที่จะให้คนตรงหน้าเห็น .. แต่มันเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์สินะ
คงไม่เป็นอะไรหรอก ..
ร่างกายของคุณหมอตอนนี้เต็มไปด้วยรอยรักสีกลีบกุหลาบที่ฮยองวอนเป็นคนสร้างให้
ร่างสูงมองอย่างภูมิใจก่อนที่จะถอดเสื้อของตัวเองออก
ตามด้วยการถอดกางเกงจนเหลือเพียงชั้นในตัวเดียว มินฮยอกรู้สึกเขินนิดๆเมื่อเห็นร่างกายของคนตรงหน้า
.. ยอมรับว่าเพอร์เฟ็กต์ไม่น้อย
“อ...อื้ออ
...”
ร้องครางออกมาเมื่อมือหนาเลื่อนไปกอบกุมสิ่งที่อยู่ภายใต้ชั้นในสีขาวจนในตอนนี้ก็ขยายขึ้นจนต้านมือของร่างสูงแล้ว
.. ฮยองวอนโน้มใบหน้าไปจูบคุณหมออีกครั้ง ค่อยๆเลื่อนใบหน้าลงต่ำมาเรื่อยๆ
คนตัวเล็กรู้สึกเกร็งที่หน้าท้องเล็กน้อยเมื่อริมฝีปากของฮยองวอนเลื่อนมาถึง
และมันก็ต่ำลงเรื่อยๆ
“มะ..ไม่ถอดไม่ได้เหรอ
?”
“ไม่ได้ครับ”
ว่าแล้วก็ถอดชั้นในสีขาวของคนตัวเล็กออก มือของมินฮยอกที่กำลังจะเลื่อนมาปิดส่วนอ่อนไหวก็ถูกฮยองวอนรวบไว้
ก่อนที่ร่างสูงจะโน้มใบหน้าลงไปครอบครองส่วนอ่อนไหวนั่นไว้
“อ..อื้อ
!”
ความรู้สึกเสียวซ่านที่ไม่เคยได้รับรู้มาก่อน ..
คนตัวเล็กหลับตาปี๋กับสัมผัสแบบนี้ ร่างสูงปล่อยมือของร่างบางให้เป็นอิสระ
ร่างสูงขยับปากขึ้นลงจากโคนสู่ปลาย ใช้ลิ้นเลียบริเวณปลายส่วนอ่อนไหว ส่งผลให้มินฮยอกครางออกมา
“อ๊ะ..อา
..”
“หมอน่ารักจัง”
ว่าแล้วก็ใช้ปากครอบครองส่วนอ่อนไหวนั้นต่อไป
ละเลียดชิมลิ้มลองราวกับเป็นของหวานเลิศรส ไม่นานนักร่างกายของคุณหมอหน้าหวานก็กระตุกเกร็งตามด้วยน้ำรักสีขาวขุ่นที่พวยพุ่งเข้ามาในโพรงปากของเขา
ร่างสูงกลืนไปโดยไม่รู้สึกรังเกียจอะไร
เขยิบขึ้นมาจูบซับบริเวณหน้าผากของคนตัวเล็กที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเหงื่อ
ทั้งๆที่เปิดแอร์เอาไว้แต่ความเย็นของแอร์ก็ไม่สามารถดับความร้อนในร่างกายของทั้งคู่ได้เลย
แต่ฮยองวอนต้องใจเย็นๆไว้
.. รุนแรงไม่ได้ ..
“ผมจะถามหมออีกครั้งนะ
.. ถ้าหมอไม่อยาก ผมก็จะหยุด” กระซิบข้างใบหูก่อนจะขบเม้มเล่นจนคุณหมอต้องหดคอหนี
“ท..ทำต่อไปนะฮยองวอน
...”
“ขอบคุณครับ”
หลังจากที่ได้ยินคำอนุญาตของคุณหมอแล้ว
ร่างสูงก็จูบที่ริมฝีปากบางอีกครั้งก่อนจะเลื่อนตัวลงมาอยู่บริเวณช่วงล่างของมินฮยอก
อ้าขาของคนตัวเล็กออก ก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปยังช่องทางสีหวานที่ไม่เคยถูกใครรุกล้ำ
คนตัวเล็กร้องออกมาเสียงหลงเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย
ร่างสูงยังไม่ขยับนิ้วที่อยู่ภายใน รอให้ช่องทางของมินฮยอกปรับตัวเสียก่อน ..
ช่องทางของคนตัวเล็กตอดรัดนิ้วของฮยองวอนจนรู้สึกอยากจะทำเร็วๆ .. รอจนมินฮยอกปรับตัวได้ก็ค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกเพื่อเป็นการเปิดทาง
ขยับเข้าออกจนคนตัวเล็กร้องครางออกมาไม่หยุด จากหนึ่งนิ้วเป็นสอง จากสองเป็นสามตามลำดับ
ไม่นานนักร่างสูงก็ถอดนิ้วออก
“ผมจะเข้าไปแล้วนะครับ”
“อ..อื้ม
..” ตอบกลับมา ก่อนจะหลับตาปี๋เมื่อรับรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ..
ฮยองวอนรูดรั้งแกนกายของตัวเองอยู่สองสามครั้งก่อนจะค่อยๆสอดแทรกเข้าไปยังช่องทางของมินฮยอก
.. เนื่องจากความใหญ่โตและช่องทางของคนตัวเล็กที่บีบรัด ทำให้ฮยองวอนสอดแทรกเข้าไปไม่หมด
..
“อะ..อื้อ
เจ็บ !!”
ร้องออกมาเสียงหลงเมื่อความใหญ่สอดแทรกเข้ามาในร่างกาย ..
“ผมจะอ่อนโยนนะครับหมอ”
ว่าแล้วก็ค่อยๆสอดใส่เข้าไปจนในที่สุดก็มิดด้าม
“อื้อออ
!!”
ฮยองวอนโน้มตัวไปกอดร่างของคนตัวเล็กไว้โดยที่ยังไม่ขยับ
จูบแลกลิ้นกับร่างบางเพื่อบรรเทาความเจ็บ
นิ้วหัวแม่มือเลื่อนไปเช็ดคราบน้ำตาที่เล็ดออกมา .. คุณหมอของฮยองวอน ..
“อื้อ
.. อ๊ะ ... อ๊ะ” ร่างสูงค่อยๆขยับส่วนนั้นเข้าออกช้าๆจนร่างบางอดร้องออกมาไม่ได้ มินฮยอกหลับตาปี๋เนื่องจากรู้สึกเจ็บ
.. ถอนริมฝีปากออกมาก่อนจะจัดท่าใหม่ให้กับคนตัวเล็ก
จับพลิกให้คุณหมอนอนคว่ำก่อนจะยกสะโพกให้ชันขึ้น
ก่อนจะสอดใส่แกนกายเข้าออกเป็นจังหวะ .. จากช้าเป็นเร็ว ..
“ครางออกมา
.. เรียกชื่อผมนะหมอ .. อา ..”
“อ๊ะ
... ฮยองวอน ... อื้อ .. อ๊ะ” ร้องครางออกมาอย่างว่าง่ายเพื่อระบายความเสียวซ่านและความเจ็บ
ร่างบางซุกหน้าลงกับหมอนก่อนจะขยับสะโพกตามจังหวะที่ฮยองวอนเป็นคนกำหนดขึ้นมา
..
“ผมรักหมอนะ
.. ผมรักหมอ ..”
“หมอก็รักฮยองวอนนะครับ”
“ขอบคุณครับหมอ
..”
กลับไปอ่านต่อที่ >> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1413612&chapter=26
