“น..นาย...”
“เราจำดวงตาและริมฝีปากของนายได้” โฮซอกจ้องไปยังดวงตากลมพลางใช้มือลูบริมฝีปากรูปหัวใจที่เขาจำได้ดี
“....”
“เสียดายจังที่วันนั้นนายเมา
เลยจำเราไม่ได้น่ะ”
ฮยองวอนรู้สึกตัวเมื่อกระดุมเสื้อถูกอีกคนปลดออกจนหมด
มองหน้าอีกคนก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ใครจะไปคิดว่าโฮซอกคือคนนั้น
คนที่เจอกันที่ผับแถมยังได้กันอีก แล้ววันนั้นฮยองวอนเมามาก ตื่นมาที่บ้านอีกทีก็หาตัวคนทำไม่ได้แล้ว
ก็ได้แต่นั่งมองรอยตามตัวด้วยความหงุดหงิด
“ฮ...ฮื่อ...”
เสียงครางดังขึ้นเมื่อมือหนาเลื่อนไปลูบอกบางเบาๆพลางส่งปลายนิ้วไปหยอกล้อกับยอดถันสีชมพูที่เคยสัมผัสมาแล้ว
มือบางยกขึ้นมากำไหล่อีกคนไว้แน่น
โฮซอกเริ่มรุกหนักขึ้นโดยการกดปลายนิ้วที่ส่วนยอดอก ดวงตากลมหลับลงครู่หนึ่งก่อนจะลืมตาขึ้นมามองหน้าคนรัก
“เพราะแบบนี้ใช่ไหมเลยเข้ามาสนิทด้วย”
“ใช่
แล้วนายก็คือคนนั้นจริงๆด้วย”
“เด็กไม่ดี
เข้าผับตั้งแต่ปีหนึ่ง..อ๊ะ..” ร้องครางออกมาเมื่อมืออีกข้างของโฮซอกเลื่อนไปลูบส่วนอ่อนไหวของเขาผ่านเนื้อผ้า
“นายก็เหมือนกันนั่นแหละ”
“อ..ฮื่อ...โฮซอก...”
“อยู่กับเราไม่ต้องปิดหรอกนะ”
“.....”
“เป็นอย่างที่นายเป็นเถอะ
แชฮยองวอน”
ร่างบางนอนราบลงไปกับพื้นห้องตามด้วยร่างหนาที่คร่อมทับลงมา
โฮซอกบดจูบไปยังริมฝีปากของฮยองวอนด้วยความหลงใหล เขาจำสัมผัสนี้ได้ดี ไม่ว่าจะสัมผัสตรงไหน
ฮยองวอนก็สามารถตอบสนองเขาได้ดี เขาไม่สนหรอกว่าจะเคยผ่านใครมาไหม
แต่ตอนนี้อีกคนเป็นของเขาแล้ว ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์แล้วล่ะ
โต๊ะญี่ปุ่นถูกดันไปไกลจากบริเวณของทั้งคู่
ลิ้นร้อนของทั้งคู่เกี่ยวกระหวัดกันจนแทบจะหลอมกันเป็นหนึ่งเดียว
มือบางของฮยองวอนเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของโฮซอกออกจนหมด
เผยให้เห็นร่างกายภายใต้ร่มผ้าที่ดูดีอย่างที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน
ใช้เวลาไม่นานเสื้อผ้าก็ถูกปลดเปลื้องออกจนหมด
ริมฝีปากของโฮซอกขบเม้มสร้างรอยไปทั่วร่างบาง
รอยรักสีกุหลายถูกฝากไว้แทบจะทุกส่วนของร่างกาย
เสียวครางอื้ออึงในลำคอของฮยองวอนทำให้เขาอยากจะกระทำแรงๆกับอีกคน
ขาเรียวถูกแยกออกจากกัน
โฮซอกขบเม้มสร้างรอยที่ซอกขาของอีกคน จนไปหยุดอยู่ที่ส่วนอ่อนไหวที่ชูชันอยู่ตรงหน้า
ใบหน้าหล่อมองหน้าคนรักที่มองมาทางเขาครู่หนึ่งก่อนจะใช้ปากครอบครองส่วนอ่อนไหวนั้น
ใช้ปากทำส่วนนั้นราวกับกำลังกินไอติมรสเลิศ
“อื้อ..โฮซอก..อา...”
เสียงครางของฮยองวอนทำให้โฮซอกเร่งจังหวะเร็วขึ้น
จนในที่สุดน้ำรักสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยออกมาจนเต็มปาก
โฮซอกกลืนมันเข้าไปโดยไม่นึกรังเกียจ
ขยับตัวเข้าไปใกล้อีกคนก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปยังช่องทางสีหวานฉ่ำที่รอเขาอยู่
“อ๊ะ! ฮ..โฮซอก..เจ็บ”
ร่างหนาโน้มตัวไปขบเม้มที่หูอีกคนให้เสียวเล่นๆ
อีกทางหนึ่งก็เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
จำนวนนิ้วถูกเพิ่มขึ้นเป็นสามนิ้วแล้วขยับเข้าออก
“ไม่เคยมีใครเลยเหรอหลังจากนั้น”
“ก..ก็..เคย
อ๊ะ..แต่ก็นานแล้ว”
คำสารภาพออกมาจากปากของฮยองวอน
เขาก็พอจะรู้แหละว่าอีกคนต้องเคยมีใครหลังจากตอนนั้นแน่ๆ โฮซอกเองก็เคยมี
ดังนั้นเรื่องนี้เจ๊าๆกันไปก็แล้วกัน
โฮซอกถอนนิ้วออกก่อนจะสอดแทรกสิ่งที่ใหญ่กว่าเข้าไปในช่องทางสีหวาน
ฮยองวอนครางลั่นจนต้องเลื่อนใบหน้าไปจูบริมฝีปากบางไว้ ร่างหนาค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ
จากนั้นจึงค่อยเร่งจังหวะขึ้นตามแรงอารมณ์
แขนของฮยองวอนเลื่อนมาโอบรอบคอเขาไว้ก่อนจะเลื่อนไปที่แผ่นหลังแล้วข่วนเพื่อระบายความเจ็บปวด
“อ๊ะ
อ๊ะ อ๊า..โฮซอก...”
“ฮยองวอน...อ่า...”
“แรงอีก...อ๊ะ”
“ฮยองวอน”
“อื้อ...อ๊ะ..”
“รักนะ”
กลับไปอ่านต่อและคอมเม้นท์ได้ที่เด็กดีเลยค่าาา
