สิ้นเสียงของคนเป็นพี่ ลมก็ทาบทับริมฝีปากไปยังอวัยวะเดียวกันทันที เมื่อพันวาเผยอปาก ลมก็ส่งเรียวลิ้นไปกอบโกยความหวานภายในโพรงปาก โดยที่พันวาเองก็ไม่ได้ยอมให้ลมจัดการอยู่ฝ่ายเดียว เขาส่งเรียวลิ้นไปเกี่ยวกระหวัดกับอีกฝ่ายจนเสียงแลกลมหายใจดังไปทั่วห้อง
มือหนาบีบเค้นสะโพกบางก่อนจะเลื่อนไปถอดเสื้อยืดของคนเป็นพี่ออก ลูบไล้ไปทั่งร่างก่อนจะไปหยุดที่ยอดอก ลมใช้นิ้วโป้งบดขยี้เบาๆ จนอีกฝ่ายสะดุ้ง
ลมผละริมฝีปากออกจากพันวา พินิจมองริมฝีปากสีเชอร์รี่ตรงหน้าที่เงาวับเนื่องจากการจูบเมื่อสักครู่ ลมยกยิ้มเมื่อพันวาค่อยๆ ถอดเสื้อของเขาออกพร้อมกับปลดตะขอกางเกงออกแล้วดึงลงจนกางเกงค่อยๆ หล่นไปกองที่พื้น
"คนรีบไม่ใช่ลมแล้วมั้ง"
"เพราะเธอนั่นแหละลม"
ลมขำเบาๆ ก่อนจะกดจูบที่หน้าผากของพันวาเบาๆ ก่อนจะลากไล้ริมฝีปากลงมายังดวงตาที่หลับพริ้มรับสัมผัส เลื่อนไปยังพวงแก้มนุ่ม และมาหยุดที่ซอกคอขาวที่ลมตั้งใจกดจูบและสร้างรอยไว้
"อื้อ..อย่าทำรอยเยอะนะ"
"นิดเดียวครับ"
"อ..อ๊ะ!"
เมื่อกดจูบที่ซอกคอจนพอใจแล้วริมฝีปากของลมก็ได้ครอบครองที่ยอดอกของพันวา ขบเม้มเบาๆ ก่อนจะใช้เรียวลิ้นหยอกล้ออีกคน ลมใช้มืออีกข้างเขี่ยเล่นที่ส่วนเดียวกันพันวาหลับตาพริ้มรับสัมผัส พลางสอดนิ้วไปที่กลุ่มผมนุ่มของลมเพื่อระบายความรู้สึก
ไม่รู้ว่าลมหยอกล้อกับร่างกายของพันวาไปนานเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีกางเกงของพันวาก็ถูกปลดเปลื้องออกจนไม่หลงเหลือเสื้อผ้าปกคลุมร่างกาย
ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะความเขิน เพราะไม่ใช่แค่ความโป๊ แต่เพราะสายตาที่ลมมองมามันแทบจะทำให้เขาละลายลงไปกับเคาน์เตอร์ที่นั่งอยู่
จะกี่ครั้งก็ไม่เคยชินกับสายตาของลมเลยสักครั้ง
"ลมรักพี่พันวานะครับ"
คำบอกรักที่ลมมักจะบอกพันวาอยู่เสมอ ไม่ว่าจะตอนที่เรานั่งอยู่ด้วยกันเฉยๆ นั่งรถ ทานอาหาร ในแชท หรือแม้กระทั่งตอนที่เรากำลังมีอะไรกัน ลมก็มักจะบอกให้เขามั่นใจอยู่เสมอ
"วาก็รักลมครับ"
พันวาบอกรักกลับไป จากนั้นก็ปล่อยให้คนเป็นน้องปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกทั้งหมด และไม่ลืมที่จะป้องกัน
ลมจับเรียวขาแยกออกจากกันก่อนจะขยับตัวเข้าแทรกระหว่างตรงกลางอีกครั้ง ลมจุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีปากบางก่อนจะใช้นิ้วแตะไปที่ริมฝีปากของพันวาพลางลูบเบาๆ คนเป็นพี่ค่อยๆ อ้าปากแล้วใช้ลิ้นแตะที่นิ้วของลมก่อนจะใช้ปากครอบครองนิ้วเรียวของอีกฝ่ายแล้วขยับเข้าออกเบาๆ ดวงตาของคนน่ารักที่ส่งมาระหว่างราวกับยั่วยวนส่งผลให้หัวใจของลมแทบจะระเบิดออกมาจากอก
มือข้างที่ว่างของลมเลื่อนไปหยิบเจลที่อยู่ตรงเคานท์เตอร์ เมื่อละนิ้วออกมาจากริมฝีปากของอีกฝ่ายแล้วจึงบีบเจลและย้ายที่ไปยังช่องทางสีหวาน ค่อยๆ ขยับเข้าเบาๆ เพื่อให้อีกฝ่ายปรับตัว
"เตรียมไว้เหรอ" พันวาถามเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีเจลหล่อลื่นไว้ในห้องน้ำด้วย
"กับเธอก็เตรียมไว้ทั่วห้องอะ"
"เด็กบ้า"
มือทั้งสองของพันวาจับที่หัวไหล่ของลมและจิกลงเพื่อระบายความเจ็บแปล๊บที่แล่นเข้ามาเมื่ออีกฝ่ายขยับเข้าออก จากเบาๆ ก็ค่อยๆ เพิ่มระดับความเร็วขึ้น และไม่นานนักจากเรียวนิ้วก็แปรเปลี่ยนเป็นส่วนที่ใหญ่กว่า
"ล..ลม เบาก่อน"
"ครับ ลมจะเริ่มจากเบาๆ นะ"
พันวาขยับตัวเข้าหาลมและซุกหน้าลงกับลาดไหล่ของอีกฝ่าย ลมค่อยๆ ขยับร่างกายเข้าออก จากเบาๆ ก็เริ่มขยับเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ของคนทั้งคู่ พันวารั้งใบหน้าหล่อให้ลงมาจูบกันเพื่อระบายความรู้สึก
"อ๊ะ..เร็วอีกได้ไหม"
เสียงเนื้อที่กระทบกันและเสียงร้องขอของพันวาส่งผลให้ลมขยับส่วนล่างเร็วขึ้น มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนไปนวดคลึงเอวบาง ส่วนอีกข้างก็บดขยี้ยอดอกของอีกฝ่าย
"เปลี่ยนท่าหน่อยนะครับพี่วา"
"อื้ม"
ลมอุ้มอีกฝ่ายลงมาจากเคานท์เตอร์แล้วพลิกให้พันวาหันหน้าไปทางกระจก พันวายันมือกันเคานท์เตอร์ไว้ขณะที่ลมจับสะโพกของเขาไว้แล้วค่อยๆ สอดแกนกายของตนเองเข้ามาอีกครั้ง
"อ๊ะ..ลม.."
"ลมรักพี่วานะครับ"
คนเป็นน้องขยับร่างกายเข้าออกอีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนมือไปกอบกุมแกนกายของคนเป็นพี่แล้วรูดรั้งขึ้นลงอย่างเร็ว ส่งผลให้คนเป็นพี่เอนกายเข้าหาลมที่ยืนซ้อนด้านหลังมือบางจิกเข้าที่แขนของลมเพื่อระบายความรู้สึกเหล่านี้
ลมกดจมูกลงที่ซอกคอขาวพร้อมกับกดจูบสร้างรอยอย่างย่ามใจ
พันวามองใบหน้าหล่อของลมผ่านกระจกและร้องครางให้กับทุกสัมผัสที่ลมมอบให้ ไม่ว่าจะเป็นปากที่กำลังกดจูบที่คอ มือข้างหนึ่งที่รูดรั้งแกนกาย มืออีกข้างที่กำลังหยอกล้อกับยอดอกของเขา และส่วนล่างของลมที่ยังดุนดันอยู่กับเขา
"ลม พี่ใกล้จะเสร็จแล้ว..อะ..อ๊า.."
อาจจะเพราะไม่ได้เจอกันนานเลยทำให้เขารู้สึกมากกว่าทุกครั้ง และไม่นานนักน้ำรักสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาจนเปรอะเปื้อนที่มือหนาและเคานท์เตอร์ล้างหน้า
พันวาที่ไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อก็ถูกลมจับสะโพกให้เข้าหาตัวเองอีกครั้ง พันวาจึงต้องยันมือกับเคานท์เตอร์ไว้อีกครั้ง
"ต่อไปตาลมแล้วนะคะพี่คนสวย"
"อ๊ะ!"
แท่งเนื้อถูกสอดเข้ามาจนมิดด้ามก่อนจะขยับเข้าออกจากช้าไปสู่ความเร็วที่ทำให้พันวาร้องครางออกมาลั่นห้อง แม้พยายามจะกลั้นเสียงเพราะกลัวว่ามันจะเล็ดลอดออกไปข้างนอก แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะอีกฝ่ายก็เต็มที่กับร่างกายของเขา
"พี่ร้องดังได้นะครับ ห้องลมเก็บเสียง"
"อื้อ..อ๊ะ"
"อ่า.."
ไม่นานนักบทรักของพวกเขาทั้งคู่ก็ได้จบลง พันวาแทบจะละลายกองไปกับพื้นเพราะความเหนื่อยสะสม ลมคว้าร่างบางไว้และอุ้มให้นั่งบนเคานท์เตอร์อีกครั้ง มองใบหน้าหวานที่ตอนนี้ค่อนข้างเพลีย แม้จะรู้สึกผิดแต่เขาก็ห้ามความคิดถึงของตัวเองไม่ได้จริงๆ
"ขอโทษนะครับพี่วาที่ทำให้เหนื่อย"
ลมเลื่อนมือไปลูบไล้แก้มนุ่มเบาๆ แล้วใช้นิ้วจัดผมที่ปรกแก้มไปทัดหูของพันวาไว้
"รับผิดชอบเลย" พันวาพูดด้วยน้ำเสียงเง้างอนแต่ก็ไม่ได้จริงจัง นั่นทำให้ลมยิ้มขำด้วยความเอ็นดู
"งั้นลมอาบน้ำให้นะ"
"อื้ม อาบน้ำให้เค้าหน่อย"
"เธอชอบทำตัวน่ารักแบบนี้ไงพี่วา เค้าเลยอดใจไม่ได้"
"เค้าก็พูดเป็นปกติมั้ยอะ ไปอาบน้ำกัน อยากนอนแล้ว"
"โอเคค้าบพี่คนสวย"
"วายุ!"
-- กลับไปอ่านต่อได้ที่ ReadAWrite นะคะ 🩷
