“นายน้อย..ให้ผมรักนายน้อยเถอะนะครับ”
“ฮึก..”
“ผมสัญญาว่าจะอ่อนโยนที่สุด”
อันที่จริงโฮซอกเองก็ไม่มั่นใจสักเท่าไหร่ว่าจะอ่อนโยนได้มากแค่ไหน
เพราะตอนนี้ที่กำลังห้ามตัวเองไม่ให้ทำอะไรรุนแรงกับฮยองวอนอยู่
เขาไม่อยากให้ฮยองวอนมีความกลัวมากกว่าความสุขสมในระหว่างการร่วมรักกัน
ใช้เวลาไม่นานเสื้อผ้าทั้งหมดของทั้งคู่ก็ถูกปลดเปลื้องออกโดยโฮซอก
ร่างกายขาวเนียนของคนตรงหน้าเพิ่มอารมณ์ให้พุ่งสูงขึ้นได้ไม่ยาก ริมฝีปากหนาที่พรมจูบเรือนร่างขาวเนียนนั้นบ่งบอกได้เลยว่าโฮซอกกำลังมัวเมาและหลงใหลในรูปกายของฮยองวอนมากแค่ไหน
“อ..อ๊ะ...”
เสียงครางน่าอายหลุดออกมาจากปากอิ่มเมื่อถูกยกร่างให้นั่งบนตักแกร่ง
เรียวลิ้นที่กำลังทำหน้าที่อยู่บริเวณยกอกสีชมพูอ่อนทำให้ฮยองวอนรู้สึกเสียววาบไปทั่วทั้งกาย
ความปรารถนาค่อยสูงขึ้นเมื่อถูกเล้าโลม
แขนเรียวยกขึ้นไปโอบรอบลำคอของโฮซอกไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองหงายหลังตกจากตักแกร่ง
ขณะที่ฮยองวอนกำลังเคลิ้มไปกับการถูกเล้าโลมอย่างช่ำชอง
โฮซอกก็ใช้จังหวะนี้ในการสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางสีหวานเพื่อเป็นการเบิกทาง
ค่อยๆขยับเข้าออกและเพิ่มจำนวนจากหนึ่งเป็นสองและสามตามลำดับ
ฮยองวอนร้องครางออกมาเพราะรู้สึกเจ็บ ใบหน้าหวานซบเข้ากับไหล่แกร่งแล้วปล่อยให้อีกคนเบิกทางตามความต้องการ
เมื่อปฏิเสธความต้องการของโฮซอกและความต้องการส่วนลึกของตัวเองไม่ได้ ฮยองวอนเองก็จำเป็นที่จะต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามความต้องการของพวกเขาทั้งคู่
“พร้อมรึยังครับ”
“ถุงยาง..ถุงยางล่ะ”
“ผมไม่ได้พกมา แต่เดี๋ยวผมปล่อยนอกนะ”
“อ..อื้ม ข..เข้ามาสิ”
โฮซอกแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อได้ยินฮยองวอนเอ่ยออกมาเช่นนั้น
แต่พวกเขาอยู่กับเพียงสองคนและคงไม่ได้หูฝาดเป็นแน่ นั่นเลยทำให้มือหนารูดรั้งแกนกายของตัวเองเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนจะยกสะโพกบางขึ้นแล้วกดลงมากลืนกินความเป็นชายของตน
“อ๊ะ! เจ็บ! ฮึก โฮซอก เราเจ็บ!”
แรงกอดที่แน่นขึ้นบวกกับร่างบางที่สั่นเพราะรู้สึกเจ็บทำให้โฮซอกยังไม่กล้าขยับตัวแม้ในใจจะอยากกระแทกเข้าออกแรงๆแค่ไหนก็ตาม
มือข้างหนึ่งลูบแผ่นหลังบางเพื่อเป็นการปลอบประโลม ใบหน้าหวานผละออกมาจากไหล่แล้วมองหน้าโฮซอก
“เราเจ็บ ฮึก”
“เจ็บนิดเดียวนะครับ”
พูดจบก็จูบซับน้ำตาจากหางตาของฮยองวอนก่อนจะเริ่มยกสะโพกของร่างบางให้ขยับขึ้นลงจากช้าเป็นเร็ว
เสียงร้องครางดังไปทั่วห้อง
ด้วยความไม่ถนัดบวกกับที่ฮยองวอนไม่ยอมขยับตัวแล้วนั่นเลยทำให้ร่างหนายกร่างบางขึ้นแล้ววางลงบนเปียโนจนเสียงดังไปทั่วห้องก่อนจะกระแทกเข้าออกตามแรงปรารถนาของตน
“อื้มมม ซี๊ด..”
“อ๊ะ อ๊ะ..เจ็บ อ๊า..ตรงนั้น..”
แม้สียงเปียโนจะดังน่ารำคาญเพราะแรงกระแทกของพวกเขามากแค่ไหน แต่โฮซอกแทบจะคลั่งกับเสียงร้องครางของฮยองวอนที่ดังอยู่ข้างหูเขา
มือบางจิกเข้าแผ่นหลังก่อนจะข่วนจนเจ้าของแผ่นหลังรู้สึกแสบ
แต่ถึงกระนั้นกิจกรรมของพวกเขาก็ยังคงดำเนินต่อไป
โฮซอกแทบจะไม่ได้ผ่อนแรงลงเลยสักนิดเพราะดูเหมือนฮยองวอนเองจะไม่ได้เจ็บเหมือนในตอนแรกแล้วนั่นเลยทำให้เขาปล่อยให้ทุกอย่างไปตามแรงอารมณ์
“ลงไปนั่ง..อ๊ะ!”
“ครับ ?”
“เราบอกให้ลงไปนั่ง”
แม้จะไม่เข้าใจแต่ก็กลับไปนั่งที่เก้าอี้เหมือนเดิมทั้งๆที่ยังสอดใส่อยู่
ทันทีที่นั่งกับที่แล้วฮยองวอนก็เป็นฝ่ายขยับสะโพกขึ้นลงเอง
ภาพตรงหน้าของโฮซอกงดงามยิ่งกว่าสิ่งใด เขากำลังหลงใหลนายน้อยคนเก่งของเขา
โฮซอกไม่รอช้าขยับสะโพกสวนกลับไปจนร่างบางร้องครางเสียงดังด้วยความกระสัน
“อ๊ะ อ๊ะ”
“นายน้อย อ่า..”
“เรา อ๊ะ โกรธนาย”
“โกรธแน่เหรอครับ” โฮซอกถามพลางยกยิ้ม
ถ้าโกรธแล้วเป็นแมวยั่วสวาทขนาดนี้เขาจะยอมให้อีกฝ่ายโกรธทั้งวันเลย
“โกรธมาก”
“ยอมให้โกรธทั้งวันเลยครับ”
แลบลิ้นเลียริมฝีปากก่อนจะยกร่างบางกลับไปยังเปียโนเช่นเดิมแล้วไสกายเข้าออกอย่างรุนแรงโดยที่ไม่ได้สนใจเสียงร้องห้ามว่าให้เบาลงเลยแม้แต่น้อย
“ซี๊ดด...อื้มม นายน้อยคนเก่ง”
“อ๊ะ..อ๊า โฮซอก อ๊ะ!”
ใช้เวลาไม่นานนักโฮซอกก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะปลดปล่อยจึงได้ถอนแกนกายออกมา
แต่เหมือนจะช้าไปเพราะตอนนี้น้ำรักสีขุ่นกำลังพุ่งออกมา นั่นเลยทำให้เขารีบถอนออกมาแล้วมองคราบน้ำรักที่ไหลลงมาจากช่องทางสีหวานเล็กน้อย
แล้วก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ฮยองวอนปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกันพอดี
ขณะที่เงยหน้ามองฮยองวอนที่อาจจะกำลังรู้สึกโกรธที่เขาไม่ระวัง
แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรร่างของอีกฝ่ายก็โน้มลงมาหาเขาอย่างกะทันหัน
“นายน้อยครับ”
“อ..อือ..”
“นายน้อย”
“อือ..”
ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายคงจะหลับไปแล้ว
โฮซอกจึงส่ายหัวด้วยความเอ็นดูก่อนจะจัดการสวมใส่เสื้อผ้าให้อีกคนและตัวเองด้วยความทุลักทุกเลเล็กน้อย
ดูสภาพห้องแล้วก็ไม่มีอะไรน่าห่วงมากจึงได้อุ้มร่างบางในท่าเจ้าสาวแล้วกลับห้องทันที
------- กลับไปอ่านและเม้นท์ต่อได้ที่เด็กดีเลยค่าาา ♥ -------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น